เรื่องเล่าความรักทำไงมันก็ไม่ลืม เกลียดไม่ลง

เรื่องราวความรักของผู้ชายคนหนึ่ง

ผมกับเเฟน.. คบกันมา 2ปี1เดือน

วันนึ่งเธอไปเจอผู้ชายในเกมส์ที่เธอติด

... หลังจากนั้นเธอเปลี่ยนไปเเบบเป็นคนละคนเลยครับ เธอคุยกับผู้ชายนั้นมากขึ้นๆ  โดยที่ไม่เเคร์ผมเลยสักทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน  ผ่านมาก็หนักขึ้นเริ่ม

คอลสายกันยันนอน.. ยันตื่น ผมได้เเต่ร้องไห้ไม่กล้าทำอะไร.. ผมต้องยอมทนเเบบนี้

มีวันนึงผมพูดกับเเฟนว่าเธอหยุดได้มั้ยเค้าไม่ไหวน่ะเเบบนี้ผมก็ร้องไห้ไปด้วยขนาดที่พูด.. เธอมองผมด้วยสายที่ที่ไร้ ความรุ้สึกละตอบผมว่า" มึงไม่มีอะไรให้กูเเล้ว.. มีงควรเงียบส่ะ มึงไม่มีอะไรเท่าเขามึงก็เงียบถ้ายังจะอยู่ ที่กุคุยเพราะจะให้ไอผุ้ชายมันเปย์เฉยๆ.. กุรักมึงอยู่ทนได้ก็อยู่ทนไม่ได้ก็เรื่ิองของมึง   ซึ่ง.. ผมได้ยินเเบบนั้นผมเเทบ.. ล้มทั่งยืนร้องไห้เเทบ.. จะร้องไม่ออก

ไม่คิดว่าเธอจะพุดคำนี้..   ตลอดเวลาที่ผมทำงานมีเงินเดือนผมให้เธอตลอดอยากได้ไรผมก็ให้ .. เเล้ววันนั้นผมร้องไห้ตลอดทั้งวันเธอก็ไม่สนใจ..

มีวันนี้ผมนอนร้องไห้ข้างๆเธอ.. จนเธอลำคานเธอหันมาตบหน้าผม.. ด่าผมว่าหยุดร้องสิกุรำคาน

ผ่านมา3วันผมตัดสินใจกลับบ้าน.. เธอดันกับมาขอโทษในสิ่งที่ทำลงไป.. ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรครับจะกลับบ้านอย่างเดียว พอได้กลับความรู้สึกเเย่นะที่ต้องจากเธอไป   เธอพูดกับผมว่า จะรอผมกลับมาอยุ่กับเธอ.. นะ   ครับเเล้วช่วงที่ผมกลับมา

เรื่องผู้ชายนั้นก็เบาลง.. เพราะเธอเลิกคุยไปเเล้ว

ทุกๆอย่างเริ่มเหมือนจะดีขึ้น..

.. เเต่ ตัวเธอนั้นเเหละครับ.. ที่เปลื่ยนไปจนไม่เหลืออะไรไว้ให้ผมเลย ช่วงห่างกัน เธอติดเกมส์มากเธอ ทักหาผมน้อยลง

..โทรหาผมน้อยลง สนใจผมน้อยลงมากๆ ผมเเชทยาวมากๆอ้างว่าผมชอบหาว่าเธอทำนุ้นทำนี่.. เลยไม่อยากตอบ...  อ้างว่าเล่นเกมอยู่. อ้างว่าผมงี่เง่าคิดมาก   รหัสเฟสก็ไม่มีผม เเต่ดันเอาของผมไว้.. เเชร์อะไรที่เกี่ยวกับโสดๆ  ผมทักไปที่ไรเธอก็ชอบว่าผมคิดมากปัญญาดร่าม่านุ่นนี้... ถ้าวันไหนเธออยากเติมเกส์เธอจะทักมาหาผมคุยดีๆมากๆ

วันไม่มีอะไรก็จะไม่ค่อยทักมาครับ.. คุยดีๆคุยได้ครับ รอวันที่จะได้กลับไปอยุ่ด้วยกัน เธอก็รอ

ผม.. เเต่เเล้ววันนึงผมลองใจเธอโดนการ.. พูดว่าจะทักไอผู้ชายเหี้ยนั้นไปจะคุยกะมันสักหน่อย

เธอกลับโมโหขึ้นมาเลยครับด่าผม.. ว่าจะยุ่งกับมันทำไมกุเลิกยุ่งไปเเล้ว  ถ้ามึเป็นงี้มึงไปสะกุไม่เสียดายหรอกผู้ชายคนเดี่ยว... ผมซ๊อกอีกครั้ง

น้ำตาไหล..ออกมาโกยไม่รุ้ตัว ผมก็เริ่มทนกับการเปลี่ยนแปลงของเทอไม่ไหว.. เลยตัดสิ้นใจออกมาจากชิวิตเธอ.. ครับ

#ผ่่านมา4เดือน​ผมยอมรับว่าทนความคิด​ถึง​ไม่ไหวเลยทักไปถาม.. ว่าสบายดีมั้ย

ก็โดนด่าโดนหยาบเยอะเเยะ​ 

เธอก็ดูไม่เศร้า​ไม่เปนไรเลยมีคนใหม่ได้

เเถมยังเอามาอวดผมเย้ยผมด้วยว่าคนใหม่หล่อกว่าเเต่​ผมตรงที่ว่า​มันต้องทำงานค่อยเติมเกมให้คนใหม่มัน?

นี่หรอ​ ผชที่ดี

สรุปผม.. ก็ยัง​คิดถึง​เรื่องราว​ดีๆทีเคยเกิดขึ้นกับเธอ.. ทำไงมันก็ไม่ลืมทำไงก็เกลียด​ไม่ลง